خوشحالم که بردم چون کسي رو از دست دادم که دوستم نداشت ،
.
.
.
.
.
.
.
.
.
خوشحالم که باختي چون کسي رو از دست دادي که دوستت داشت
تو روزگار رفته ببين چي سهم ما شد ...



از عاشقي تباهي
از زندگي مصيبت
از دوستي شکستو
از سادگي خيانت

با تو بودن خيلي وقته که گذشته
بي تو بودن مثل مهر سرنوشته
حالا اسم تو را هي زمزمه کردن
واسه من نه تو ميشه نه فرقي داره

مينويسم روي صفحه ي غريب زندگي ، من فراموشت نمي كنم عزيز، به سادگي

 

از دشمنان برند شکايت به دوستان*** چون دوست دشمن است شکايت کجا بريم

 من نه عاشق بودم ، نه محتاج نگاهي که بلغزد بر من
من خودم بودم و يک حسه غريب ، که به صد عشق و هوس مي ارزد

گل من باغچه نو مبارك

از تو متنفرم حتي اگر اندازه تمام ستاره هاي آسمان هم دوستم داشته باشي
برايت آرزوي مرگ نميکنم چون بايد بماني و خوشبختي من و بد بختي خود را ببيني .
منتظر ان روز هستم.
مانند روزي که رفتي و گفتي ديگر باز نمي گردي

آرزويم اين است:
نرود اشک در چشم تو هرگز
مگر از شوق زياد
نرود لبخند از عمق نگاهت هرگز
و به اندازه هر روز تو عاشق باشي
عاشق آنکه تو را مي خواهد
و به لبخند تو از خويش رها مي گردد
و تو را دوست بدارد به هر اندازه دلت مي خواهد

زتو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از کوي تو ليکن عقب سر نگران
ما گذشتيم و گذشت آنچه تو با ما کردي
تو بمان و دگران واي به حال دگران

کاش روزي رسد تا مرگت را در زيباترين لحظه عمرت نظاره گر باشم.کاش لحظه مرگ صدايت در گلويت خفه شود.کاش

تا که بودين ، نبوديم کسي کشت ما را غم بي هم نفسي
تا که خفتيم همه بيدار شدند تا که مرديم همگي يار شدند
قدر آن شيشه بدانيد که هست نه در آن لحظه که افتاد و شکست

آنقدر رسم وفا مرده كه ترسم مجنون گر زنده شود يادي ز ليلي نكند

سنگ در برکه مي اندازم و مي پندارم
با همين سنگ زدن ماه به هم ميريزد
کِي به انداختن سنگ پياپي در آب
ماه را ميشود از حافظه آب گرفت

گفتي شتاب رفتن من از براي توست
آهسته تر برو که دلم زير پاي توست

يادمان باشد:
اگر خاطرمان تنها ماند طلب عشق ز هر بي سر و پايي نکنيم
که در اين بحر دو رنگي و ريا دگر حتي طلب آب ز دريا نکنيم

 

يارب تو او را همچو من بر غم گرفتارش مکن
در شهر غربت اي خدا هرگز تو آزارش مکن
هر چند او از رفتنش چشمان من گريان نمود
ليک اي خداي مهربان از غصه پر بارش مکن
 

تو بارون كه رفتي شبم زيرو رو شد
يه بغض شكسته رفيق گلو ش
 

احساس سوختن به تماشا نمي شود
آتش بگير تا که بداني چه مي کشم